Елизавета Матвеева 12 жыл бойы жеңіл атлетикамен айналысады, саласы – биіктікке секіру. Бәрі әдеттегідей басталған екен: дене шынықтыру мұғалімі қыздың қабілетін байқайды. Анасы Лизаны жаттығуға жазса да, қызы оны бір аптадан кейін тастап кетеді деп ойлапты. Ал Елизавета болса соңғы жылдары Қазақстан, Азия чемпионаттарының, халықаралық турнирлердің бірнеше дүркін жүлдегері атанды, ал тамыз айының басында Париждегі Олимпиадада өнер көрсетті. Бойжеткен біздің тілшілермен сапарының егжей-тегжейі туралы бөліскен болатын.

— Мен Парижге 29 шілдеде ұшып келдім, бізді олимпиадалық ауылға қоныстандырды, — дейді Елизавета. — Бұл спортшылар тұратын қала. Әр бөлмеде екі адамнан. Қазақстаннан келген барлық спортшылар жақын жерде тұрды, мен көптеген адамдармен танысып, дос болып алдым. Күнделікті өмірде біз басқа спорт түрлерімен, мысалы, боксшылармен сирек кездесеміз. Ал ана жақта біз көрші тұрдық.

Олимпиадалық ауылдың аумағында асхана, ірі медициналық орталық және кеңсе болды, онда олимпиада көрсетілетін үлкен экрандар болды. Біліктілік қарсаңында қыз ешқайда бармай, ешкіммен сөйлеспеген: ол дайындалып, іштей өзімен жұмыс істейді.

— Уайымдайсың, толқисың, — деп жалғастырады сұхбаттасушы. — Жақын жерде жаттықтырушылар мен Ольга Рыпакованың болғаны жақсы болды — ол бізге керек кезде маңызды сөздерді айта алды. Биіктікке секіру бойынша сайыс 2 тамызда өтті. Мені таң қалдырғаны трибуналардың толықтығы болды, бос орындар мүлдем жоқ екен. Қазақстан мен Азия чемпионаттарында жанкүйерлер аз болады. Менің карьерамдағы ең үлкен спорттық жарыс өткен жылғы әлем чемпионаты болған, бірақ онда да көрермендер саны бірнеше есе аз еді. Ал Олимпиада ойындарында трибунаның гүрілі ерекше энергия жасады.

Финалға өту үшін біздің спортшымызға төрт сантиметр биіктік жетпеді.

— Әрине, мен ренжідім, — дейді Лиза. — Команданың қолдауы үшін рахмет. Мен үшін бұл керемет, баға жетпес тәжірибе болғанын түсінемін. Бала кезімнен Олимпиадаға бару арманым еді.

Лиза спортқа 10 жасында келген. Бұл жеңіл атлетиканы бастау үшін орташа жас. Ата-аналар жиналысында мектептегі дене шынықтыру мұғалімі анасына қызын жеңіл атлетикаға беруге кеңес береді. Осылайша Лиза алғаш рет "Олимпиец" спорт кешеніне сабаққа келіпті (ол кезде Өскеменде жеңіл атлетика манежі болмаған).

— Анам бір аптадан кейін жаттығудан бас тартатыныма сенімді болды, — деп күлді Лиза. — Бірақ маған бірден жаттықтырушы Людмила Валентиновна Пешко ұнады, бізде бірінші сабақтан бастап жақсы байланыс орын алды (эмоционалды жақындық – автор). Содан кейін жаттығу процесі, алғашқы жарыстар, жеңістер басталды. Құмарлық пайда болды.

Өткен жылы Елизавета әлем чемпионатына барған. Биылғы жылы үйдегі Азия чемпионатынан биіктікке секіру бойынша алтын және Орталық Азия ашық чемпионатынан алтын алып келді. Париждегі Олимпиада ойындарында бойжеткен жеті күн болыпты.